W środę, 4 marca 2009 r., w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej odbyła się promocja tomików poetyckich Krystyny Caban „Czas rozebrany” 
i Renaty Paligi „Gruszka na wierzbie”. Podczas spotkania autorki recytowały swoje wiersze.

Krystyna Caban urodziła się w Radomsku, ale od dzieciństwa mieszka w Gorzowie. 
Z wykształcenia jest elektromechanikiem. Od 1984 r. związana z Robotniczym Stowarzyszeniem Twórców Kultury, a od niedawna ze Związkiem Literatów Polskich. Zadebiutowała w 1991 r., dotąd wydała tomiki: „Nie gaście ognia”, „Grzeszna inaczej” 
i „Zapach zmierzchu”. „Czas rozebrany” to czwarty wybór wierszy Krystyny Caban, do którego ilustracje wykonał Zbigniew Olchowik.

„Gruszka na wierzbie” jest debiutanckim tomem Renaty Paligi, która w Gorzowie mieszka dopiero od czterech lat. Wcześniej publikowała swoje wiersze w kilku antologiach, a także w czasopiśmie „Pegaz Lubuski”. Poetka została zauważona, kiedy dwa lata temu wzięła udział w warsztatach literackich organizowanych przez Grodzki Dom Kultury. Jej utwory zdobyły uznanie wśród czytelników, dlatego w niedługim czasie udało jej się wydać debiutancki tom, do którego ilustracje wykonała Anna Szymanek.

Podczas wieczorku Krystyna Caban i Renata Paliga recytowały na przemian swoje wiersze, ułożone tematycznie. Przygotowany program poetycki przypominał dialog obu autorek. I tak oto na utwór Krystyny Caban rozpoczynający się zdaniem „Jestem jak drzewo okradzione z liści” odpowiada Renata Paliga: „Jestem jak gruszka na wierzbie”. 
O odpowiedni nastrój zadbał Marek Piechocki, tworząc dla recytacji tło muzyczne. 
Można było także obejrzeć prezentację multimedialną, która przedstawiała zdjęcia autorek oraz ilustracje do obu tomików.

Poetki opowiadały również, jak rozpoczęła się ich przygoda z pisaniem. Krystyna Caban usłyszała kiedyś wiersz Barbary Trawińskiej, który bardzo jej się spodobał. Zastanawiała się, czy też umiałaby tak napisać. Postanowiła spróbować. Debiutancki utwór poświęciła swojemu lekarzowi, który stał się jej pierwszym krytykiem. Według Krystyny Caban pisanie to nieustanne próby i przekształcenia, dlatego też kiedyś jeden wiersz tworzyła przez pół roku. „Trudne nie jest to, co chce się przekazać, ale to, jak zapisać myśl” – mówiła podczas spotkania. Z kolei Renata Paliga przez długi czas pisała do szuflady. Traktowała poezję jak swoją pasję, dlatego nie myślała, że może stać się dla niej zawodem. Wydanie własnego tomiku było spełnieniem jej marzeń. Wciąż pracuje nad swoim warsztatem, czytając dzieła innych twórców, dużo pisząc i słuchając krytyki.

W czasie promocji tomików poetyckich gorzowianie mogli porozmawiać z autorkami „Czasu rozebranego” i „Gruszki na wierzbie”.

Tekst: Alicja Maszkowska
Fot. Marek Ryś
http://giik.pl/fotorelacje/792/11