Z okazji okrągłej 90. rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę przez cały ubiegły tydzień w Gorzowie miały miejsce różne wydarzenia kulturalne. Ich uwieńczeniem był koncert pieśni patriotycznych zatytułowany „Marsz ku Niepodległej”, który odbył się 16 listopada br. w kościele przy ulicy Czereśniowej. 

Podczas niedzielnego koncertu wystąpił Chór "Lutnia" z Międzychodu, Chór gorzowskiej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. Tadeusza Szeligowskiego, Gorzowska Orkiestra Kameralna „Odeon” oraz trójka solistów: sopranistka Beata Gramza, tenor Przemysław Porębski i baryton Armand Perykietko. Nad koncertem czuwał dyrygent i opiekun występujących - Szczepan Kaszyński.

W repertuarze muzyków znalazły się powszechnie znane patriotyczne pieśni, takie jak
 „I Brygada” czy „przybyli Ułani”, ale też te mniej rozpoznawane, np. „Bartoszu, Bartoszu”. Niezależnie jednak od utworu słuchacze, którzy tłumnie przybyli do świątyni, świetnie dostroili się do klimatu i z uwagą przeżywali każdą pieśń. Nie było to zresztą trudne, bo w wykonaniu tylu uzdolnionych muzyków każdy utwór chwyta za serce.
Orkiestra i chóry zgranie stworzyły podniosłą atmosferę i harmoniczne tło dla pięknie wyśpiewanych partii solowych. Dodatkowo patetyczny nastrój podsycały recytowane przez jednego z uczniów szkoły muzycznej fragmenty rozkazów i przemówień Józefa Piłsudskiego z okresu pierwszej wojny światowej i odzyskania niepodległości.

Kluczowym punktem koncertu było zagranie jednej z najsłynniejszych polskich pieśni - 
- „Roty”. Już pierwsze jej takty poderwały z miejsc zgromadzonych - stając na baczność nucili pieśń wspólnie z muzykami. Na niejednej twarzy pojawiły się łzy wzruszenia.

Koncert „Marsz ku Niepodległej” okazał się strzałem w dziesiątkę i wbrew przeświadczeniu, że coraz mnie pielęgnujemy nasz patriotyzm, udowodnił, że u rzeszy ludzi ciągle jest on żywy i wzbudza rozmaite emocje. I co najistotniejsze, nie tyczy się to tylko osób  starszych, ale też wielu młodych ludzi, których serca podczas koncertu biły w takt podniosłej muzyki. 

Jest to niezbity dowód na to, że patriotyzm nie umiera wraz z nowymi pokoleniami, ale łączy je z innymi generacjami w poczuciu bycia polskim narodem. 


                                                                             (tekst: Karolina Oleksa)