Nie było płaczu - była zaduma, nie było zatroskania, zagubienia - była powaga, szacunek, lekki uśmiech. W taki sposób gorzowianie wspominali papieża w rocznicę Jego śmierci.
Koncert w katedrze był trafioną formą przeżywania przejścia do Boga Ojca. Stereotyp szlochania, który powstaje z naszej egoistycznej natury, zostaje przełamany. Wreszcie uczymy się cieszyć z powrotu człowieka do Domu.

Koncert odbył się w sobotni wieczór. Wierni mogli usłyszeć Chór Żeński „Sonantes” AE
w Poznaniu, Gorzowską Orkiestrę Kameralną „Odeon”, Kwintet Dęty z Poznania, sopranistkę Marzennę Michałowską, alcistkę Małgorzatę Woltmann-Żebrowską. Dyrygentem i pomysłodawcą koncertu była Hanna Malicka. W organizacji pomógł ksiądz proboszcz gorzowskiej katedry, Zbigniew Samociak.

Większość muzyków była z Poznania, ponieważ pani Hanna Malicka jest tam dyrygentem. Jednak ona pochodzi z Gorzowa. Tutaj uczyła się w szkole muzycznej, współpracowała
z nauczycielami, którzy są również instrumentalistami w orkiestrze „Odeon”. W związku
z tym stwierdziła, że to będzie najlepszy pomysł, żeby zagrać z gorzowską orkiestrą.
Papież był Polakiem, tak ja my. Kochał muzykę, nie tylko tą góralską. My, muzycy chyba
w ten jedyny sposób, poprzez po prostu muzykę, możemy najlepiej podziękować papieżowi za to, co dla nas robił, dla Polski, dla całego świata - powiedziała Hanna Malicka.

Koncert spotkał się z dużym uznaniem ze strony wiernych.
Bardzo mi się podobał - wyznała pani Homa Józefa. To jest bardzo dobry sposób, aby upamiętnić papieża. Uważamy, ze papież dobrze postępował w życiu i na pewno jest
w Domu Ojca. W związku z tym powinniśmy cieszyć się, modlić i pamiętać Jego naukę.

Przygotowania do koncertu trwały od kilku miesięcy. Najwięcej czasu potrzebowały studentki z Akademii Ekonomicznej w Poznaniu. Dziewczyny są amatorkami i śpiewają
z zamiłowania. Mimo to, trzeba przyznać, wyszło im to profesjonalnie.
Patronat honorowy nad imprezą objął Prezydent miasta Gorzowa, a patronat medialny, telewizja "Teletop".

                                                                                                      (tekst: Aneta Boruch)