Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. Zrozumiałem.
Gorzów Wielkopolski

Lubuskie warte zachodu
 
 
 
 
Logowanie
 
 
 

nie jesteś zarejestrowany?
wpisz proponowany login i hasło, a przejdziesz do dalszej części formularza..
Relacje

Święto Wileńszczyzny - Kaziuki
Święto Wileńszczyzny - Kaziuki 2015
Wykład Przemysława Dygasa pt. "Kult św. Kazimierza w Polsce i na Litwie" oraz występ zespołu śpiewaczego Echo Kresów
Gorzów, Miejskie Centrum Kultury / Klub Jedynka, 4 marca 2015
Organizator: Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej, Oddział w Gorzowie Wlkp.

Na sali tłum, większość to słuchacze w tzw. "słusznym wieku". Większość (chyba) w jakiś sposób związana z tamtą Ziemią, za którą nadal się tęskni i wspomina, jako coś najpiękniejszego... Wykład wprawdzie dotyczy odległych czasów, ale wszystko zawsze ma przecież połączenie ze współczesnością. Tak jest i teraz. Bo to święto, zainicjowane ponad 400 laty, od jakiegoś czasu  obchodzone jest także w Polsce. Pan Przemysław Dygas przybliżył nieco tamte odległe czasy.

Św. Kazimierz, właściwie Kazimierz Jagiellończyk (3 X 1458 - 4 III 1484), polski królewicz, syn Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki, od 1481 r. namiestnik królewski w Koronie Królestwa Polskiego, święty kościoła katolickiego, patron Polski i Litwy. Święty Kazimierz przedstawiany jest w stroju książęcym z mitrą na głowie i lilią w dłoni, lub jako klęczący przed drzwiami zamkniętej katedry. Atrybutem świętego są dwie skrzyżowane buławy, herb Jagiellonów. Matka Boska Ostrobramska oraz szarfa z tytułem hymnu znalezionego w trumnie. Święty Kazimierz od 1636 r. jest głównym patronem Litwy. A od 1948 r. szczególnym patronem młodzieży litewskiej (ogłosił to papież Pius XII). Jest jednym z historycznych patronów Polski. Jest też orędownikiem i patronem poświęcających się służbie publicznej i patronem archidiecezji wileńskiej i białostockiej, od 1992 r. diecezji radomskiej, drohiczyńskiej i pińskiej oraz od 1983 r. miasta Radomia. 4 marca jest to święto liturgiczne przypadające w rocznicę jego śmierci.

Kaziuki - zapoczątkowany ponad 400 lat temu jarmark odpustowy w Wilnie, odbywający się w dzień św. Kazimierza (4 III). Były to ogromne pochody i procesje, przemierzające całe miasto, na czele z kuglarzami i przebierańcami. Organizowano też przedstawienia teatralne i odgrywano scenki rodzajowe. Tak obchodzono to święto przez ponad 200 lat. Kaziuki miały miejsce na Placu Katedralnym, a od 1901 na Placu Łukińskim. W okresie międzywojennym pochód otwierał przebrany za św. Kazimierza wilnianin. Współcześnie, to 3-dniowy kiermasz handlowy, odbywający się w różnych częściach miasta, połączony z występami artystycznymi, wystawami rzemiosła ludowego i artystycznego. Od niedawna Kaziuki organizowane są w wielu polskich miastach, z inicjatywy Polaków, byłych mieszkańców Wilna lub ich potomków.

W II części tego spotkania zespół śpiewaczy Echo Kresów, pod kierunkiem i z akompaniamentem p. Hanny Bednarczyk, zaśpiewał kilka tęsknych piosenek. Np.: "Ukochana moja ziemio, Wileńszczyzny drogi kraj. Na nic ciebie nie zamienię, z tobą żyć i umrzeć daj...". Albo: "Słońce kładzie się w doliny, kraj mej matki, kraj rodzinny, kwitnie jak wiosenny sad...". Piosenki o Niemnie błękitnym..., o spacerach po mieście, o zieleni i miłości do wspomnień. W niektórych piosenkach fragmenty solo śpiewał pan Piotr, a poezję o tej wielkiej tęsknocie za minionymi czasami czytała p. Stanisława: "Wilno, czy ty pamiętasz nas...".

W czasie koncertu p. Władysława Staryszak, szefowa Klubu Jedynka otrzymała kwiatki,
legitymację i odznakę XXX-lecia Gorzowskiego Klubu Kolekcjonera przy IWF w Gorzowie. A p. Monika Malicka przeczytała kilka anegdot dotyczących Kaziuków. I ponownie zespół śpiewaczy Echo Kresów i kolejna tęskna piosenka o ziemi wileńskiej... "Gdzie błękit jezior, bławatki wśród pól. Tam najpiękniejsza kraina żyzna...". Ta piosenka nosi tytuł "Ojcowizna". Jak się słucha tych tekstów, to łzy same cisną się do oczu...

A na koniec zmiana klimatu i dwie piosenki o Gorzowie, jedna z nich autorstwa p. Aleksego Buraka pt. "Walczyk o Gorzowie". I były kwiatki dla solistów zespołu od szefowej Jedynki i dla p. Hanny Bednarczyk od p. Wilhelminy Rother, głównej organizatorki spotkania.

Ewa Rutkowska

4-03-2015



/ sprawozdania z tego miesiąca
 
Komentarze


brak komentarzy

zaloguj się aby móc komentować ten artykuł..

Kalendarz imprez
Sfinansowano w ramach Kontraktu dla województwa lubuskiego na rok 2004

Copyright © 2004-2024. Designed by studioPLANET.pl. Hosting magar.pl