Gorzowski Internetowy Informator Kulturalny

Otwarcie wystawy rysunku Zbigniewa Olchowika - "Zielone idee wściekle śpią"
Gorzów, Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Z. Herberta
Galeria Pod Kopułą, 13 listopada 2014

Wystawę otworzył dyrektor WiMBP p. Edward Jaworski, nawiązując do bardzo intensywnego wyborczego tygodnia, w którym taką "perełką" jest ta wystawa. A jest ona po to, aby uhonorować Zbigniewa Olchowika. Tą wystawą, jak powiedział dyrektor, pan Zbigniew zamyka pewien etap swojej twórczości i otwiera nową, jeszcze czystą kartę. Od 7 lat pracuje w WiMBP, a od roku 1970 tworzy w Gorzowie. Choć każdy artysta może tworzyć tam, gdzie aktualnie przebywa...

Jest to też bardzo zorganizowany i twórczy artysta. Wszystko, czego dokonał na "przestrzeni dziejów" ma udokumentowane. A ma na swoim koncie ponad 2 tysiące rysunków, ponad 1300 karykatur, projekty zaproszeń, plakatów, afisze, wydawnictwa książkowe i foldery... Jego rękę widać także w wystroju tego budynku. Wizerunek gmachu ocieplają jego obrazy. Na dzisiejszą wystawę przygotował też osobiście swój folder i jak zwykle zawarty jest tu duży dystans do siebie i humor. Pan Zbigniew Olchowik uwielbia kobiety, co widać na jego rysunkach na tej wystawie. A na III piętrze WiMBP od jakiegoś już czasu znajduje się siedem jego Muz.

Pan Zbigniew Olchowik przybliżył widzom swoją pracę, powiedział m. in.: "Te rysunki będą żyły dzięki widzom. Jest w nich jakaś krótka chwila... zaklęta przeszłość... Te prace, to zapis nadmiaru wrażliwości... Powstające w wyniku impulsu..., bez żadnych przesłanek... Każdy obraz musi być odbierany indywidualnie, nie można odpowiedzieć na pytanie - dlaczego właśnie to i tak?...". I zakończył tak: "Ta wystawa to już historia...".

Z foldera: "Prezentuję tu około dwudziestu zwykłych rysunków na szarym kartonie... Jest to całkiem nowa seria przypominająca, jak zwykle, że moja skala wrażliwości rozpina się gdzieś między ironią, humorem a rozpaczą... Trzeba nieustannie szukać w sobie kolejnych pokładów pokory wobec istniejącej rzeczywistości. Mój proces twórczy koncentruje się na teraźniejszości. Tu i teraz powinno być najważniejszym przeżyciem człowieka. Rysunek czy malarstwo to przenoszenie codziennej energii na płaszczyznę obrazu, zaklinanie pierwszych, żywych reakcji w martwą materię płaskiego rysunku czy obrazu". (I dalej) "Dopiski na moich rysunkach czy obrazach są rodzajem synektycznej zabawy, bo o zabawę właśnie chodzi... Te rysunki powstają niemalże samoistnie, nie poprzedza ich żadna spekulacja, zawsze bez racjonalnych przesłanek, zwykle nie zastanawiam się nad ich przeznaczeniem..."

Na wystawie są m. in. piękne i zwiewne, jakby tańczące kobiety całe w błękitach, niektóre w weneckiej maseczce... Są też "stąpające zgodnie" dwa nietoperze i napis: "Miłość i zgoda domu ozdoba". Jest bardzo "wściekły" pies, może na otaczający nas hałas?... Zainteresowanie budzi "Patriota" z karkiem jak tur, z papierosem i w… aureoli... A rozbawia "wkurzony ziemniak"... Natomiast Muzy na III piętrze to obrazy dekoracyjne, rysunki w bardzo dużej skali. Powstawały (jak powiedział artysta) bez wstępnych szkiców, co przy tym formacie było nie lada wyzwaniem. Są to prace przeznaczone specjalnie dla tego miejsca.

I na koniec wernisażu były kwiaty... kwiaty... kwiaty...
Tę bardzo interesującą, nieco fantastyczną, ale z "oczkiem" wystawę, trzeba zobaczyć. Będzie ona eksponowana jeszcze w grudniu.

Zbigniew Olchowik (1957) - dyplom we wrocławskiej PWSSP w 1985 roku. W Gorzowie mieszka i pracuje od roku 1990. Grafik, malarz, karykaturzysta, projektant... Liczne wystawy w kraju i za granicą. Ostatnio chętniej przygotowuje wystawy innym artystom. Od 2007 roku pracownik WiMBP.

Ewa Rutkowska
Fot. Radosław Siuba