W piątek, 20 stycznia, w sali teatralnej Grodzkiego Domu Kultury odbyły się kolejne „Zderzenia z monodramem”. Tym razem wystąpiła Katarzyna Borysowska z programem autorskim „Made in Poland”.

Tematem monodramu było życie pewnej pisarki. Kobieta, na początku pełna optymizmu
i nadziei, stopniowo traciła wiarę w siebie i swój talent. Chciała napisać książkę, miała już nawet konkretne plany. Powieść miała zawierać historię dwojga ludzi. Ona – ciągle szukająca swego księcia z bajki i marząca o wielkiej miłości, on – chciałby mieć cel w życiu
i zajmować się czymś, co przynosiłoby mu radość i spełnienie.
Książka powstała, ale nie spotkała się z akceptacją ze strony krytyków. Trzeba ich połączyć. To z kolei nie podobało się autorce; nie chciała tworzyć zafałszowanego obrazu społeczeństwa. Nie zawsze historię kończą się happy endem. Pisarka zdaje sobie sprawę
z mentalności Polaków, z tego, że chcą oni żywić się wyidealizowanymi historiami, opowieściami, które nigdy się nie zdarzą. Być może jest to ucieczka od szarej rzeczywistości. Z drugiej jednak strony może być to źródło złudnych nadziei, powód, dzięki któremu można dalej się okłamywać.
Niestety pisarka porzuciła swoje dawne ideały i ugięła się pod presją innych. Napisała „podrzędne romansidło dołączone do nieznanego czasopisma". Stanowi to koniec jej marzeń o zdobyciu sławy i zrobieniu kariery. Rozmowa z matką była rozliczeniem ze wszystkich żali, niepowodzeń, smutków i rozczarowań; była także próbą szukania usprawiedliwienia. Później okazało się, że ...matka od dawna nie żyje, a zrozpaczona córka kieruje swoje słowa w zaświaty. Chcąc zbliżyć się do matki, zapala świeczkę. Próbuje się modlić, ale nie pamięta już słów…

„Zderzenia z monodramem” odbywają się cyklicznie w Grodzkim Domu Kultury i, jak wszystkie inne imprezy kulturalne w GDK, są bezpłatne. To prawdziwa uczta teatralna dla miłośników teatru, którzy systematycznie uczestniczą w spektaklu, lecz sala teatralna GDK może pomieścić ich znacznie więcej.

                                                                                                     (tekst: Monika Kazura)