14 stycznia gościem Miejskiego Ośrodka Sztuki był artysta Tomasz Domański. W tym dniu w Galerii BWA odbyło się otwarcie jego wystawy pt. "Surowce wtórne". Wystawa czynna będzie do 13 lutego.

Podczas wernisażu wystawy ciemność opanowała galerię sztuki, by nagle z tej ciemności wyłonił się Domański w tajemniczym tańcu z korą drzewa przyczepioną do pleców. Oczekiwania artysty się sprawdziły – zjawisko to wzbudziło ogromne zainteresowanie widzów. Dzięki temu mogli oni uczestniczyć w sztuce, poczuć ją bliżej, zrozumieć przesłanie wystawy. Wypisany przez Domańskiego patykiem na piasku tekst "Jestem bardziej drzewem niż człowiekiem" uzmysławia nam ludziom – istotom inteligentnym i rozumnym, że nasze życie jest po prostu częścią procesu, jakim jest obieg materii w przyrodzie. Nasze szczątki po śmierci zostaną "zagospodarowane" przez Naturę, wkomponowane w przyrodę.

Artysta mówi o sobie, że rzeźbi w czasie, co jest pewnego rodzaju uzurpacją, ponieważ tak naprawdę my wszyscy jesteśmy rzeźbiarzami w czasie, każdy z nas w jakiś sposób musi się odnieść do tego czasu, który jest nam dany. A jeżeli mowa o czasie to przychodzi nam na myśl hasło "przemijanie". Konkluzja, jaka się nasuwa artyście po 25 latach pracy jest następująca: im wcześniej pogodzimy się z tym faktem, to radość życia będzie większa.

Wystawa jest rezultatem poszukiwań artysty z udziałem materiałów zużytych, które na nowo wykorzystane tworzą nowe konotacje, nowe znaczenie. Domański pokazuje, z czego można stworzyć dzieło sztuki. Otóż prace jego składają się z resztek skór świńskich, z których artysta stworzył kontur świni wypełniony właśnie skórami tych zwierząt, karton, płótno, zużyte torebki po herbacie, czy też zmumifikowane koty. W wystawie Domańskiego nawet obcięte paznokcie nabierają znaczenia.

Tomasz Domański studiował we Wrocławiu, jest wielokrotnym stypendystą Ministra Kultury i Sztuki. "Surowce wtórne" to projekt, który był wcześniej realizowany przy współpracy Galerii Awangarda we Wrocławiu. Aż do 13 lutego istnieje okazja, aby w gorzowskim BWA zobaczyć znaczną część tego projektu.

Tekst: Marta Matkowska
Fotorelacja: Kryspin Bober