Obiekt zbudowany został w latach 1903-1905 r. jako czynszowy, w stylu secesyjnym,
wg projektu B. Kirschke. Inwestorem był P. Hartock.

Usytuowany w północnym ciągu zwartej zabudowy ul. Łokietka, między domami nr 17 i 19. Fasadą zwrócony jest na południe. Murowany z cegły, otynkowany. W piwnicach są żelbetowe sklepienia odcinkowe, w pozostałych pomieszczeniach drewniane stropy
z sufitami. Więźba dachowa drewniana konstrukcji krokwiowo-stolcowej. Dach kryty podwójnie kładzioną karpiówką. W sieni posadzka z ceramicznych kwadratowych płytek,
w innych pomieszczeniach podłogi. Schody do piwnic betonowe, z parteru na wyższe kondygnacje drewniane z tralkową balustradą. Drzwi ramowo-płycinowe, niektóre
z mosiężnymi klamkami. W głównym wejściu dwuskrzydłowe z naświetlem zamkniętym półkoliście z podziałami o linii wklęsło-wypukłej. Drzwi w przepierzeniu sieni oraz z sieni
do bocznych korytarzy o bogatych podziałach ramowych, ze stylizowaną dekoracją roślinną. Okna prostokątne, w sieni od podwórza z podziałem o linii secesyjnej,
z kolorowymi szybkami.

Założony na rzucie prostokąta z półkolistym ryzalitem, na osi sieni od podwórza
z prostokątnym aneksem przylegającym od podwórza na osi wschodniej. Trzytraktowy,
na osi zachodniej dwutraktowy. Na osi poprzecznej sień przelotowa, przepierzona na dwie części, z których północna nieco szersza mieści schody na wyższe kondygnacje i do piwnic oraz komunikuje się z bocznymi korytarzami, dającymi łączność z pomieszczeniami mieszkalnymi. W części frontowej sieni schody na wysoki parter.

Kondygnacje wydzielone są skromnymi gzymsami. Partia najwyższego piętra bogato zdobiona motywem girland i kampanul. W płycinach podokiennych stiukowe dekoracje
o motywach (idąc wzwyż): girland, tralek, kampanuł i maszkaronów.

Wejście główne jest dekorowane supraportą w postaci bogatej płasko rzeźbionej dekoracji, obejmującej pięcioboczne, miękko obrysowane okienko.
Motywem dekoracji, spływającej do połowy wysokości otworu wejściowego są: woluty, obramienia, kampanule, gałązki stylizowanego akantu, rocaille i maszkaron.
Elewacja podwórzowa prosta, ożywiona jedynie rytmem otworów okiennych.

Opracowanie: Anna Baran, Marzena Maćkała
Na podstawie materiałów udostępnionych przez:
- Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Zielonej Górze 
  Delegatura w Gorzowie Wlkp.
- Pracownię Miejskiego Konserwatora Zabytków 
  w Urzędzie Miasta Gorzowa Wlkp.
Fot. Sławomir Sajkowski