Obiekt zbudowany został w latach 1900-1901. Inwestorem był L. Kuhn. To budynek secesyjny.

Kamienica jest narożnikowa, usytuowana w południowym ciągu zwartej zabudowy ulicy Łokietka na styku z ulicą J. Dąbrowskiego. Fasadą zwrócona w kierunku północnym
i zachodnim.
Murowana z cegły, od zaplecza tynkowana, od frontu oblicowana szarą cegłą.
Piwnice są nakryte żelbetowymi sklepieniami, w pozostałych pomieszczeniach sufity.
Więźba dachowa drewniana konstrukcji krokwiowo-stolcowej. Dach kryty podwójnie kładzioną karpiówką.
W sieni posadzka z ceramicznych, ozdobnych płytek, w pozostałych pomieszczeniach podłogi.
Schody do piwnic murowane, z parteru na wyższe kondygnacje drewniane z tralkową balustradą.
Drzwi ramowo-płycinowe, w większości z mosiężnymi klamkami. Frontowe prostokątne,
2-skrzydłowe, z nadświetlem, w części górnej przeszklone., z dekoracyjnym podziałem.
Okna prostokątne, skrzynkowe, krzyżakowe, 4 i 6-polowe.
 
Budynek założony jest na rzucie litery L o równych skrzydłach, ze ściętym narożnikiem
i 5-bocznym ryzalitem na wewnętrznym styku skrzydeł. 3-traktowy, z sienią przelotową
na osi poprzecznej.
Sień przepierzona na dwie części ze schodami od strony podwórza. W przedniej części sieni fryz podsufitowy, stiukowy z motywem muszli, kratki i girland kwiatowo-akantowych.
Na suficie stiukowa rozeta.
W większości pomieszczeń mieszkalnych podobne dekoracje, nadto dekoracyjne piece kaflowe.

Jest to budowla 4-kondygnacyjna, podpiwniczona, nakryta dachem 2-spadowym.
Fasada 11-osiowa o bogatym wystroju architektonicznym, flankowana wąskimi pozornymi ryzalitami o wysokich wolutowych szczytach, zwieńczonych półkolistymi tympanonami
i steczynkami. Występuje 3-osiowa partia środkowa ujęta 3-kondygnacyjnymi, trójbocznymi wykuszami, nad którymi w linii fasady wznoszą się wysokie szczyty o wykroju schodkowym. Część parterowa wydzielona cokołem i gzymsem międzykondygnacyjnym, boniowana. Okna są obramione, z parapetami na konsolkach, dekoracyjne w nadprożach przyczółkami z bogatym ornamentem - zamkniętymi łukiem niepełnym nadwieszonym
(I piętro), kolistym (II piętro), i trójkątnymi (III piętro). W partii środkowej fasady długie prostokątne balkony z metalowymi balustradami w skośną kratę.
Elewacje tylna i szczytowa od południa, proste bez dekoracji.

Opracowanie: Anna Baran, Marzena Maćkała
Na podstawie materiałów udostępnionych przez:
- Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Zielonej Górze 
  Delegatura w Gorzowie Wlkp.
- Pracownię Miejskiego Konserwatora Zabytków 
  w Urzędzie Miasta Gorzowa Wlkp.
Fot. Sławomir Sajkowski