Obiekt zbudowany został w 1902 r. wg projektu W. Senckpiehla, dla Heinicke jako czynszowy. W 1945 r. przejęty przez MZBM, w 1951 przez Wydział Zdrowia PWRN.
Jest to budynek secesyjny.

Usytuowany jest w południowym ciągu zwartej zabudowy ul. Łokietka, między domami
nr 21 i 23.
Murowany z cegły, otynkowany.
Fasadą zwrócony w kierunku północnym.
W piwnicach są żelbetowe sklepienia, odcinkowe, w pomieszczeniach pozostałych kondygnacji stropy drewniane z sufitami.
Więźba dachowa jest drewniana konstrukcji krokwiowo-stolcowej. Dach kryty karpiówką kładzioną podwójnie.
W sieni i w korytarzu ozdobne posadzki z kwadratowych płytek, w innych pomieszczeniach drewniane podłogi. Schody do piwnic murowane, z parteru na wyższe kondygnacje drewniane z tralkowymi, ozdobnymi balustradami.
Drzwi ramowo-płycinowe. Zewnętrzne w fasadzie zamku półkoliście 2-skrzydłowe
o bogatym podziale, częściowo przeszklone.
Okna krzyżowe, 4-polowe, w parterze zamknięte łukiem odcinkowym, w pozostałych kondygnacjach prostokątne. Okna w ryzalicie podzielone są prostokątnie  z witrażowymi szybkami na obrzeżach - secesyjnymi.

Założony na rzucie prostokąta z trójbocznym ryzalitem na osi elewacji tylnej z otwartym na zewnątrz przedsionkiem mieszczącym wejście na fasadach. Trzytraktowy (na osiach bocznych 2-traktowy) z korytarzem środkowym  wzdłuż osi podłużnej z sienią na osi poprzecznej podzieloną arkadami w paśmie korytarza. W południowej części sieni znajdują się schody. Wejście główne umieszczone w otwartym na zewnątrz przedsionku o ścianach zwieńczonych stiukowym fryzem o motywach kwiatowych girland i kroksztyn
w profilowanym obramieniu. W sieni ściany i sufity zdobione stiukową dekoracją ramową oraz fryzem o motywie roślinno-secesyjnym.

Jest to budynek czterokondygnacyjny z sutereną i strychem w elewacji południowej.
Dach 2-spadowy z facjatkami przechodzący nad częścią tylną w pulpitowy, zbliżony do płaskiego.
Fasada 10-osiowa o bogatym wystroju plastycznym, komponowana wertykalnie.
Partie piwnic i parteru oddzielone gzymsami, boniowane z wejściem na osi, zamkniętym półkoliście, flankowanym kanelowanymi pilastrami. Powyżej parteru fasada podzielona
w pionie na trzy części przez wydzielenie po obu stronach (2 skrajne osie) pozornych ryzalitów. Ryzality ujęte są głęboko boniowanymi pasami, zamknięte szczytami
o półkolistych przyczółkach zwieńczonych iglicami. Na szczycie prawego ryzalitu data 1903. Okna ryzalitów w bogatym obramieniu z kluczami, flankowane półkolumnami. Nad górną parą okien bogata dekoracja architektoniczno-roślinna, tworząca rodzaj kartusza. Część środkowa fasady zaakcentowana 6 balkonami z bogatymi secesyjnymi kratami balustrad. W zwieńczeniu architektoniczne dekoracje o motywach muszli, wolut
i półkolistych gzymsów.
Elewacja południowa prosta, rozczłonkowana tylko rzędami prostokątnych okien.

W 1951-1952 r. budynek adaptowany został  na potrzeby Liceum Felczerskiego,
a następnie Państwowej Szkoły Położniczej.
W 1961 r. przeprowadzono remont wnętrz i wykonano zmiany w układzie. Remonty bieżące przeprowadzono w latach 70-tych.

Opracowanie: Anna Baran, Marzena Maćkała
Na podstawie materiałów udostępnionych przez:
- Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Zielonej Górze 
  Delegatura w Gorzowie Wlkp.
- Pracownię Miejskiego Konserwatora Zabytków 
  w Urzędzie Miasta Gorzowa Wlkp.
Fot. Sławomir Sajkowski